Deniz Hukuku

Kıta sahanlığı ve Münhasır Ekonomik Bölge (MEB), kıyı devletlerinin deniz üzerindeki haklarını belirleyen önemli kavramlardır. Kıta sahanlığı, deniz tabanı ve altındaki kaynaklarla sınırlıyken, MEB hem deniz tabanı hem de su kütlesini kapsar. MEB, 200 deniz mili genişliğinde olup, balıkçılık ve enerji kaynakları gibi geniş haklar tanırken, kıta sahanlığı doğal kaynakların keşfi ve işletilmesi için kritiktir. Bu iki kavram, 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi ile düzenlenmiştir.

Kıta sahanlığı, kıyı devletlerine deniz altı kaynaklarını kullanma hakkı tanıyan önemli bir deniz alanıdır. 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi (BMDHS) ile düzenlenen bu bölge, petrol, doğal gaz ve mineraller gibi değerli kaynakların keşfi ve işletilmesi açısından kritiktir. Ayrıca, bilimsel araştırmalar ve çevre koruma çabaları için de büyük önem taşır.

Münhasır Ekonomik Bölge (MEB), kıyı devletlerine deniz kaynaklarını kullanma hakkı tanıyan 200 deniz mili genişliğindeki deniz alanıdır. MEB, ekonomik kaynakların keşfi, enerji üretimi ve çevre koruma açısından büyük öneme sahiptir ve 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi (BMDHS) ile düzenlenmiştir. Bu alan, kıyı devletlerinin deniz üzerindeki egemenlik haklarını belirler ve uluslararası işbirliği gerektirir.

Uluslararası deniz hukuku, dünya okyanuslarının ve denizlerin kullanımını, korunmasını ve yönetimini düzenleyen yasal çerçevedir. Münhasır Ekonomik Bölge, karasuları ve uluslararası sular gibi kavramları içerir. 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi (BMDHS), deniz hukukunun temelini oluşturur ve deniz çevresinin korunması, kaynakların yönetimi ve deniz güvenliği gibi konuları kapsar. Bu yasal çerçeve, okyanusların sürdürülebilir kullanımı için küresel işbirliğini teşvik eder.